Bijgewerkt op 18 april 2021
Wat zijn restrictieve longziekten?
Restrictieve longziekten zijn aandoeningen waarbij de longen niet in staat zijn zich volledig te ontplooien tijdens het ademhalen. De totale hoeveelheid lucht die kan worden ingeademd is daardoor beperkt.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Met behulp van longfunctieonderzoek (spirometrie) kan worden bepaald of iemand een restrictieve longziekte heeft. Bij longfunctieonderzoek wordt bepaald hoeveel en hoe snel iemand lucht kan inademen en uitademen. Bij restrictieve longziekten is de hoeveelheid lucht die kan worden ingeademd minder dan normaal. Dit wordt tijdens het longfunctieonderzoek gemeten als een verminderde geforceerde vitale capaciteit (FVC = Forced Vital Capacity).
Welke oorzaken zijn er?
Er zijn verschillende redenen waarvoor iemand minder lucht kan inademen dan normaal. Dat kan zijn doordat het longweefsel door ziekte minder elastisch is geworden, zoals bijvoorbeeld bij longfibrose (verbindweefseling van de longen). Ook kan een gezwel van de longen, bijvoorbeeld longkanker, de hoeveelheid ingeademende lucht beperken.
Welke symptomen geven ze?
Restrictieve longziekten kunnen leiden tot klachten als kortademigheid bij inspanning en hoesten.
Synoniemen
restrictieve longaandoeningen, restrictieve longafwijkingen, restrictieve longziekte, restrictieve longstoornis, restrictieve stoornis
Engelse vertaling
restrictive lung disease, restrictive lung disorder