Bijgewerkt op 8 mei 2023 door Simpto.nl
Wat is een ruggenmerginfarct?
Een ruggenmerginfarct is een aandoening waarbij de toevoer van bloed naar het ruggenmerg wordt verhinderd, bijvoorbeeld door een bloedstolsel in een bloedvat. Hierdoor zal een deel van het ruggenmerg niet meer goed werken. Dit leidt tot verschillende klachten in delen van het lichaam die door dat deel van het ruggenmerg worden verzorgd. De medische term voor een infarct van het ruggenmerg is myeluminfarct.
Dit artikel gaat over oorzaak, symptomen, diagnose en behandeling van ruggenmerginfarct.
Wat is de oorzaak?
De oorzaak voor het ontstaan van een ruggenmerginfarct is een belemmering van de bloedtoevoer naar het ruggenmerg. Vaak wordt dit veroorzaakt door een stolsel in één of meerdere bloedvaten die het ruggenmerg voorzien van bloed. De kans dat een stolsel ontstaat en een afsluiting veroorzaakt is verhoogd bij mensen met aderverkalking (atherosclerose). Dit is dus een risicofactor voor infarcering van het ruggenmerg.
Hoe vaak komt het voor? Bij wie?
Ruggenmerginfarcten komen niet zo vaak voor. De aandoening wordt jaarlijks in Nederland bij ongeveer 1,000-1,500 mensen vastgesteld. De meeste mensen zijn ouder dan 50 jaar op het moment dat ze een ruggenmerginfarct krijgen.
Ruggenmerginfarcten komen veel minder vaak voor dan herseninfarcten. Dit heeft ermee te maken dat het ruggenmerg vanuit meerdere bloedvaten van bloed voorzien wordt. Daarom zal bij afsluiting van één bloedvat de toevoer van bloed via andere bloedvaten gaan.
Welke symptomen geeft het?
De volgende klachten kunnen voorkomen:
- pijn in de rug (soms een branderig gevoel) of pijn in de nek (afhankelijk van het niveau van aantasting van het ruggenmerg);
- minder kracht in de benen en/of de armen, soms volledige verlamming;
- minder gevoel in de benen en/of de armen;
- plas niet op kunnen houden (incontinentie voor urine);
- poep niet op kunnen houden (incontinentie voor faeces);
- geen verschil tussen koud en warm voelen aan benen en/of armen;
- moeite met het krijgen van een erectie (impotentie);
- geen of verminderd gevoel in de schaamstreek;
- spasticiteit kan zich later ontwikkelen.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De diagnose wordt gesteld op grond van (1) de klachten, (2) de bevindingen van de arts bij lichamelijk onderzoek, en (3) beeldvormend onderzoek.
Lichamelijk onderzoek
Bij lichamelijk onderzoek kan de arts afwijkingen vinden zoals een afname van de peesreflexen aan de benen en/of armen en een verminderd gevoel voor temperatuur aan benen en/of armen.
Beeldvormend onderzoek
De diagnose wordt bevestigd met beeldvormend onderzoek. Hiervoor zal een MRI-scan worden gemaakt. Hierop is een ‘verkleuring’ van het ruggenmerg te zien ter plaatse van het infarct. Vaak is het ruggenmerg daar ook iets opgezwollen. Een onderliggende oorzaak, zoals bijvoorbeeld een dissectie van de aorta, is soms ook zichtbaar.
Op de MRI-scan zie je de lichte verkleuring van het ruggenmerg ter plaatse van het infarct. Het gaat om het gebied rechts van de wervels, gelegen tussen de pijltjes.
Wat is de behandeling?
Er bestaat geen behandeling waarmee een infarct van het ruggenmerg te genezen is. De behandeling is er daarom op gericht de klachten die zich voordoen te verminderen. Dat betekent dat bij vermindering van de kracht of verlamming oefeningen worden gedaan onder leiding van een fysiotherapeut. Mensen die hun plas niet op kunnen houden krijgen een urinecatheter.
Als er een duidelijk aanwijsbare oorzaak is voor het infarct, bijvoorbeeld een dissectie van de aorta, dan zal deze oorzaak behandeld worden.
Beloop en prognose
Het beloop is afhankelijk van de mate van afsluiting van de bloedvaten naar het ruggenmerg en de schade die daardoor aan het ruggenmerg is toegebracht. Sommige mensen zullen helemaal herstellen, anderen zullen blijvend klachten houden of zelfs invalide blijven.
Synoniemen
Andere namen voor ruggenmerginfarct zijn myeluminfarct, ruggemerginfarct, infarct van het ruggenmerg en ruggenmergberoerte.
Engelse term
spinal cord infarction, spinal infarction, acute spinal ischemia, vascular myelopathy
Verder lezen
Meer informatie over het ruggenmerginfarct kunt u vinden in:
Reacties van lotgenoten
Hieronder kun je reageren op dit artikel. Je kunt feedback geven op het artikel, vragen stellen en/of aanvullingen of adviezen geven. Andere lezers kunnen daar weer op reageren. Zo kan een levendige discussie ontstaan. Het is ook een manier om in contact te komen met andere mensen met een ruggenmerginfarct. Reacties worden niet automatisch gepubliceerd. Dit gebeurt nadat ze door de redactie van Simpto.nl gezien zijn. Daar kan soms enige uren overheen gaan.
11 maart om 4uur moest ik plassen en kon niet uit bed komen benen deden het niet meer om 830 uur huisarts gebeld .toen werd alles in werking gezet ,ambulance durfde het niet aan ik slaap boven..brandweer kwam uit het raam gehesen .ziekenhuis mri…en nog een ik was incontinent dus chateter heb een dwarslezie maar kan lopen ben 8weken in de st maartenskliniek geweest voor revaledatie kan nu wonen in mijn huis met veel hulp ben 84 dus geluk gehad maar word nooit meer zoals het was geniet van de dingen die ik nog kan en lach nog dit is een stukje va mijn relaas
Het was best shrikken toen het met mijn man s nachts gebuurde. Hij werd wakker om te plassen. Na heel veel stompel om naar de wc te gaan had hij het niet gehaald. Ik heb hem geholpen om weer naar bed te gaan. Toen eindelijk in bed moest hij brakken en weer plassen. Ik kon met veel moeite hem naar de wc helpen. Dit kon ik niet meer aanzien en geen kracht meer om hem verder te helpen. In paniek heb ik 112 gebeld. Toen de broeders kwammen zijden ze dat hij hoge koords had en heb antibiotica voor geschreven. Laat de dag erna kon hij weer zelf uit bed komen. Gelukkig niets van over gehouden, alleen chronisch vermoeidheid. Wezijn nu wel blij dat we weten wat het is. En hopen dat dit nooit meer gebuurd.
Wat ontzettend fijn dat u er niet al te veel klachten aan over hebt gehouden.
Zelf heb ik 3,5 jaar geleden een ruggenmerginfarct gehad.
Het begon met pijn/vervelend gevoel in mijn rug tijdens mijn nachtdienst.
Toen ik na de hond te hebben uitgelaten naar bed ging, ging het mis.
Ik deed mijn been omhoog om in bed te stappen en kreeg een slapend been. Op zich wel even vreemd maar ik ging slapen dus besteedde er niet teveel aandacht aan. Toen ik even eruit ging om te plassen had ik nog steeds een slapend been en dus ook verminderde motoriek.
Toch maar weer naar bed gegaan en toen ik eruit kwam en in bad ging kroop dat slapende gevoel naar boven tot net onder mijn borst.
Dit alles maar aan alleen de rechterkant.
Toen werd ik wel even bang en heb ik de huisarts gebeld.
Hier kon ik even later terecht en deze heeft na onderzoeken mij doorverwezen naar de spoedeisende hulp.
Mijn dochter heeft me toen gebracht maar mocht alleen bij me blijven aldaar.
Corona was net een paar maanden actief.
Ik werd opgenomen op afdeling neurologie en diverse testen volgde.
Ze kwamen er niet achter wat het was.
Bloedonderzoek prima, MRI prima en ruggenmergpunctie vonden ze niet nodig omdat er geen ontstekingswaardes waren.
Ik ben toen na 3 dagen uit het ziekenhuis ontslagen met de mededeling dat ik maar thuis moest opknappen en dat het wel stress zou zijn.
Wel kwam ergo nog langs om te kijken hoe ik me thuis kon redden. Ik kon namelijk niet lopen omdat mijn rechterkant niet deed wat ik wilde.
Was eigenlijk halfzijdig verlamd. Ook mijn huidgevoel was vreemd.
Mocht er geen verbetering optreden dan moest ik maar met fysio contact zoeken om te kijken wat ze konden doen.
Hierdoor heb ik uiteindelijk weer leren lopen maar wat het was en waar mijn klachten vandaan kwamen dat was onduidelijk.
Er is uiteindelijk ook nog een 2e MRI gemaakt elders en een MRI van mijn hersenen.
Helaas niks te zien zeiden ze.
Daardoor 3 jaar aangemodderd en diverse behandelingen ondergaan waarvan ik dacht: misschien moet ik dat eens proberen.
Na 3 jaar wilde ik een doorverwijzing naar een academisch ziekenhuis en daarvoor moest ik eerst weer bij de neuroloog langs.
Die vroeg me waarom ik zo lang had gewacht met terug komen. Ja nou zeg.
Als je weg wordt gestuurd met het zal wel stress zijn; wat moet je dan.
Hij heeft uiteindelijk mijn 1e MRI weer bekeken en zag toch een verdacht plekje waardoor er een nieuwe MRI werd gepland.
Hieruit kwam dus dat ik een ruggenmerginfarct had gehad.
Héhé, eindelijk iets waarmee ik iets kon en ook de fysiotherapeut.
Nu ben ik door de fysio en hulp van de pijnpoli redelijk op weg om het te handelen en er mee om te leren gaan.
Het lopen heb ik echt op wilskracht gered en door niet bij de pakken neer te gaan zitten. Ik ben weer volledig aan het werk met mijn klachten die dus blijvend zijn.
Ik weiger echter om hieraan toe te geven en blijf door gaan.
Dat ze het niet gezien hebben destijds wijt ik maar aan het feit dat het chaotisch was in het ziekenhuis en dat ik niet binnen de leeftijd viel waarin men dat normaal zou kunnen krijgen en dat het ook nog eens iets is wat erg weinig voorkomt en dus niet ook gelijk herkend is.
Ben dankbaar dat ik nog kan lopen en mijn dingen kan doen al moet ik dingen ook laten en beperkt het me soms.
Dat ik las dat u blijvende last heeft van chronische vermoeidheid maakt voor mij ook wat duidelijk omdat ik daar ook wel last van heb en we nu bezig zijn met ijzertabletten omdat dat bij mij te laag was.
Mocht blijken dat het daar toch niet mee verholpen is dan zou het dus ook daar vandaan kunnen komen.
Ik hoop dat het U nu steeds een beetje beter gaat.
Er is zo weinig te vinden over mensen die dit mee hebben gemaakt.
Wat een heftig verhaal,ik lees het met veel herkenning.
Ik heb in maart 2023 een ruggenmerg infarct gehad.
Bij het afstappen van m’n fiets merkte ik dat mijn rechterbeen tintelden,slapend gevoel,heb even gemasseerd maar t hielp niet dus toch aan t werk gegaan maar al gauw lukte dat niet meer.Naar de huisarts gaan,hij dacht aan een hernia maar t was niet duidelijk,naar huis gestuurd met de opdracht om even af te wachten en de andere dag terug te komen,bij verergeren direct alarm te slaan.
Eind van de middag begon het linkerbeen,hap gebeld,direct komen.
Neuroloog erbij,wist het ook niet.
Dezelfde avond opgenomen in t ziekenhuis,ik kon inmiddels niet meer lopen.
In t ziekenhuis MRI gemaakt,daar kwam niks uit, volgende dag weer MRI van de hele rug toen zagen ze een verstopping in de rug!
Na een maand in 2 ziekenhuizen naar huis in afwachting van revalidatie.
Daar heb ik met veel wilskracht weer leren lopen maar het wordt nooit meer zoals het was.Ik zou lotgenoten contact fijn vinden!
Hartelijke groeten!