Bijgewerkt op 26 juni 2022 door Simpto.nl
Ewing sarcomen ontstaan door een afwijking in de chromosomen. Bepaalde stukjes van verschillende chromosomen zijn bij mensen met Ewing sarcoom van plaats verwisseld. Dit wordt een translocatie genoemd. Bij mensen met Ewing sarcoom gaat het meestal om een stukje DNA op chromosoom 22 en een stukje DNA op chromosoom 11. Deze translocatie wordt aangeduid als t(11;22).
Het stukje DNA op chromosoom 22 wordt het EWSR1-gen genoemd. Het stukje DNA op chromosoom 11 wordt het ETS-gen genoemd. Bij ongeveer 85% van de mensen met Ewing-sarcoom is dit EWSR1-gen samengesmolten (gefuseerd) met het ETS-gen op chromosoom 11. Door samensmelting (fusie) van deze genen ontstaat een gen dat EWS/FLI1-gen wordt genoemd. Het levert de blauwdruk voor een eiwit dat het EWS/FLI1-fusieproteïne wordt genoemd. Aangenomen wordt dat dit eiwit verantwoordelijk is voor de ontregeling die leidt tot het ontstaan van Ewing-sarcomen. In de overige 15% is sprake van een translocatie tussen andere chromosomen, leidend tot andere fusieproteïnes. In de tabel hieronder staan de verschillende fusiegenen en de frequentie waarin ze worden gevonden bij patiënten met Ewing sarcoom.
Translocatie | Fusiegen | % van totaal aantal Ewing sarcomen |
t(11;22) | EWSR1-FLI1-gen | 85% |
t(21;22) | EWSR1-ERG-gen | 10% |
t(7;22) | EWSR1-ETV1-gen | zelden |
t(17;22) | EWSR1-ETV4-gen | zelden |
t(2;22) | EWSR1-FEV-gen | zelden |
Naast de hierboven beschreven afwijking in het DNA komen soms ook andere afwijkingen (mutaties) voor. Het gaat dan vooral om stukjes DNA die respectievelijk STAG2-gen en TP53-gen worden genoemd. Zij spelen geen rol bij het ontstaan van de ziekte maar kunnen de groei van de tumor wel versnellen.