Blaasontsteking

Bijgewerkt op 4 juni 2022

Wat is blaasontsteking?

Een blaasontsteking is een ontsteking van de urineblaas. Het is een veel voorkomende aandoening die veel vaker bij vrouwen voorkomt dan bij mannen. De medische term voor een ontsteking van de blaas is ‘cystitis’.

Welke symptomen geeft het?

De volgende klachten komen voor:

troebele urine bij blaasontsteking
troebele urine

Wat is de oorzaak?

Blaasontsteking wordt meestal veroorzaakt door een infectie met een bacterie. Vaak zullen de bacterieën afkomstig zijn uit het maag-darmkanaal en via de anus met de ontlasting naar buiten komen. Meestal gaat het om de Escherichia coli-bacterie (E. coli).

De afstand van anus tot plasbuis is bij vrouwen korer dan bij mannen; bovendien is de plasbuis zelf korter bij vrouwen. Bacterieën uit het maag-darmkanaal bereiken bij vrouwen dus eerder en makkelijker de blaas. Daarom komt blaastonsteking bij vrouwen zoveel vaker voor dan bij mannen.

Geslachtsgemeenschap kan de kans op een blaasontsteking bevorderen

Als een man blaasontsteking krijgt is er vaak een onderliggende oorzaak, zoals bijvoorbeeld suikerziekte of een vergrote prostaat. De zoete urine bij suikerziekte leidt ertoe dat sommige bacterieen beter groeien en dus makkelijker een ontsteking veroorzaken. Een blaastonsteking kan ook ontstaan als de blaas niet goed leeggeplast wordt. Dit kan voorkomen doordat een blaassteen de uitgang van de blaas naar de plasbuis belemmert of doordat een vergrote prostaat de plasbuis dichtdrukt. In de urine die in de blaas achterblijft kunnen bacterieen groeien en daar een ontsteking veroorzaken.

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Op grond van de klachten zal de arts vaak al vermoeden dat er sprake is van een blaasontsteking. Onderzoek van de urine onder de microscoop kan verdere aanwijzingen hiervoor geven. Er zal een verhoogd aantal witte bloedcellen in de urine worden gezien. Dit wordt ‘leukocyturie‘ genoemd. Ook zullen de bacterieën zelf vaak aantoonbaar zijn in de urine. Om de diagnose te bevestigen kan de urine worden gekweekt. Hierbij kan ook worden bepaald om welke bacterie het gaat.

Zelf bepalen of je blaasontsteking hebt

Met een urine-zelftest kun je goed inschatten of je een blaasontsteking hebt.

urinezelftest voor aantonen blaasontsteking

Met behulp van deze test kun je namelijk een verhoogd aantal witte bloedcellen aantonen. Witte bloedcellen spelen een belangrijke rol bij het opruimen van bacteriën. Bij infecties in de blaas door bacteriën zal daarom het aantal witte bloedcellen in de urine verhoogd zijn. Dit wordt ‘leukocyturie‘ genoemd.

Ook zal vaak de hoeveelheid nitriet in de urine verhoogd zijn. Nitriet is een stofje dat normaal gesproken nauwelijks aanwezig is in de urine. Veel bacteriën bevatten een enzym dat nitraat omzet in nitriet. Bij blaasinfecties door bacteriën zal daardoor het gehalte aan nitriet vaak verhoogd zijn. Ook dit kan worden gemeten met urinezelftests.

Kijk voor meer informatie hierover op de webpagina over urinezelftesten.

Wat is de behandeling?

Een blaasontsteking kan vanzelf overgaan. Bij aanhoudende pijn kunnen eventueel pijnstillers worden gebruikt. Blaasontsteking die niet vanzelf overgaat wordt behandeld met antibiotica. Mensen die tot risicogroepen behoren, zoals zwangeren, mannen en jonge kinderen, worden meestal direct behandeld met antibiotica. Dit is om complicaties te voorkomen. Antibiotica die veel worden voorgeschreven bij blaasontsteking zijn nitrofurantoïne, trimethoprim, de combinatie amoxicilline/clavulaanzuur en fosfomycine. Andere middelen die soms worden voorgeschreven zijn ciprofloxacine en cotrimoxazol. Bij patiënten die in het ziekenhuis een blaasontsteking krijgen wordt het antibioticum, bijvoorbeeld amoxicilline, via een infuus direct in de bloedbaan toegediend (intraveneus). De keuze van het antibioticum kan worden aangepast zodra uit een urinekweek duidelijk wordt welke bacterie de infectie veroorzaakt. Ook kan het middel worden aangepast als blijkt dat de bacterie resistent is tegen het betreffende antibioticum.

Hoe kun je het voorkomen?

Blaastonsteking kan, mits er geen onderliggende afwijkingen zijn, vaak worden voorkomen door veel te drinken. Verder kan het helpen om vitamine C te slikken. Dit houdt de urine zuur waardoor bacterieen minder goed groeien. Om te voorkomen dat bacterieën na de ontlasting in de buurt van de plasbuis komen is het aan te raden om van voor naar achter af te vegen.

Beloop

Als een blaasontsteking niet goed wordt behandeld kan deze chronisch worden. Dan wordt gesproken van een ‘chronische cystitis’. Een ontsteking in de blaas kan ook ‘opstijgen’ via de urineleiders naar de nier. Dan kan een nierbekkenontsteking (pyelonefritis) ontstaan.

Engelse term

bladder infection, cystitis

Synoniemen

Andere namen voor blaasontsteking zijn ontsteking van de blaas, cystitis, en acute cystitis.

ICD10-code

N30

1 gedachte over “Blaasontsteking”

  1. het gebruik van CIPROFLOXACINE bij een blaasontsteking leidde bij mij tot verlammingsverschijnselen …. >> deel rechterhand,, sleepvoet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven