Bijgewerkt op 7 mei 2018
Wat is diepe hersenstimulatie?
Diepe hersenstimulatie is een behandeling waarbij een bepaald deel van de hersenen wordt gestimuleerd met elektrische prikkels. Dit gebeurt met een apparaatje – ‘neurostimulator’ genoemd – dat via een draadje is verbonden met het betreffende deel van de hersenen. Aan het uiteinde van het draadje zit een elektrode waarmee elektrische prikkels kunnen worden toegediend.
Het draadje wordt met een operatie via een gaatje in de schedel in de hersenen ingebracht. De operatie wordt gedaan door een neurochirurg. De neurostimulator wordt – net als bij een pacemaker – onder de huid ingebracht. Meestal gebeurt dit ter hoogte van het sleutelbeen.
Diepe hersenstimulatie werd in 1987 voor het eerst toegepast.
Hoe werkt het?
Wanneer de neurostimulator wordt aangezet geeft deze elektrische prikkels af aan de hersenen. Zo kan het betreffende deel van de hersenen worden geprikkeld. De sterkte van de prikkels kan met behulp van de neurostimulator worden aangepast. Dit gebeurt draadloos met een signaal dat door de huid de neurostimulator bereikt.
De ingreep
Van tevoren wordt een MRI-scan van de hersenen gemaakt. Voordat de operatie begint wordt een frame op de schedel vastgezet. Er wordt opnieuw een scan gemaakt om exact te bepalen waar de elektroden geplaatst moeten worden. Onder lokale verdoving wordt een gaatje in de schedel wordt gemaakt. Via dit gaatje wordt het draadje met de elektrode ingebracht.
Vervolgens wordt getest of de elektroden goed zitten. Hiervoor worden prikkels toegediend. Omdat de patiënt bij kennis blijft kan worden beoordeeld wat de reactie van de patiënt is. Op basis hiervan kan de plaatsing van de elektroden eventueel worden bijgesteld. Als de elektroden op hun plaats zitten wordt de patiënt onder algehele narcose gebracht. Vervolgens wordt dan de neurostimulator onder huid aangebracht. De uiteindelijke afstelling van de apparatuur vindt enkele dagen na de ingreep plaats.
Wanneer wordt het gebruikt?
Diepe hersenstimulatie geneest niet maar kan wel helpen om de symptomen van te verminderen. Meestal wordt diepe hersenstimulatie pas gebruikt als andere behandelingen niet of onvoldoende werken.
Diepe hersenstimulatie wordt toegepast bij neurologische ziekten, zoals:
- epilepsie
- ziekte van Parkinson
- syndroom van Gilles-de-la-Tourette
- essentiële tremor
- chronische pijn
Daarnaast wordt het soms ook toegepast bij psychiatrische ziekten, zoals:
Er wordt onderzoek gedaan naar de werkzaamheid bij bepaalde bewegingsstoornissen, zoals:
- tardieve dyskinesie
- tardieve dystonie
Wat zijn de bijwerkingen?
Net als bij andere operaties kunnen ook bij het inbrengen van de neurostimulator onder de huid en de elektrode in de hersenen complicaties optreden. Gelukkig gebeurt dit zelden. Zeldzame complicaties die kunnen optreden zijn een hersenbloeding en een infectie van de hersenen.
Daarnaast kunnen ook symptomen optreden die worden veroorzaakt door de stimulatie zelf, namelijk depressiviteit, overdreven vrolijk en opgewekt gedrag (euforie), overdreven veel zin in seks (hyperseksualiteit), onverschilligheid of verlies van emoties (apathie), en soms de neiging tot gokverslaving.
Engelse vertaling
Uitgegeven door: Simpto.nl
Datum van publicatie: 7Â december 2016
Auteur: Erwin Douwes
Laatst bijgewerkt op: 7Â december 2016